بچه‌های ما از همان نُه سالگی یا پیش از آن باید توجیه شوند که ما در «اعتقادات» به عقلمان مراجعه می‌کنیم، در «اخلاقیات» به قلبمان مراجعه می‌کنیم، اما در احکام و دستورات دینی از مرجع تقلید پیروی می‌کنیم، تقلید هم یعنی «پیروی کردن».

به ادامه مطلب مراجعه کنید...

کسی که به سفر می‌رود، نمازهای چهاررکعتی را باید دورکعتی بخواند (البته با شرایطی که در رساله‏ های عملیه به تفصیل بیان شده است).

 واجب است مسلمان‌ها با احکام دینشان آشنا شوند. داشتن رساله کافی نیست؛ اعضای خانواده باید این رساله را در طول سال بخوانند و بقیه گوش کنند. باید آن را ‌مرور و تکرار کنند. رساله‏ های عملیه از احکام تقلید شروع می‏شوند و در ادامه، احکام مطهرات، نجاسات، نماز، روزه، مسائل اقتصادی، مسائل خانواده، مسائل اجتماعی و... بیان می‏شود. یک از مسئله‏ های رساله‏ های عملیه این است: دانستن مسائلی که مکلف غالباً به آن نیاز دارد، واجب است

در جبهه یک برادری به من گفت: حاج‏ آقا! امشب فهمیدم که اشتباهی غسل می‌کردم. گفتم: چطور غسل می‌کردی؟ گفت: اول سمت راست، بعد سر و گردن و بعد سمت چپ! من متغیر شدم و گفتم: چند سال دارید؟ گفت: 45 سال! می‌دانستم تمام نمازهای سی سال گذشته را باید دوباره بخواند (در خصوص احکام فقهی هر شخص مکلفی، باید به رسالۀ عملیۀ مرجع خود رجوع کند). گفتم: یکی ـ دو ساعت صبر کن تا با علمایی که سراغ دارم، تماس بگیرم. ایشان گفتند: هیچ راهی ندارد؛ او غسلش را اشتباه انجام داده و تمام نمازهایی را که با این غسل خوانده، باطل است؛ فقط یک راه دارد و آن این‏که ببین اهل چه شهری است. اگر در روستایی زندگی می‌کرده که هیچ عالم، معلّم و کتابی نبوده و او همین اندازه یاد گرفته و عمل کرده، امید است که نمازهایش درست باشد. به این شخص گفتم: اهل کجایی؟ گفت: تهران. در تهران، که همه جا مسجد، کتابخانه، مدرسه، حسینیه، هیئت و... است؛ پس معلوم است که آن شخص کوتاهی کرده است. از همین‏جا روشن می‏شود که یادگیری احکام شرعی چقدر مهم است؛ بنابراین، دلیل تکرار احکام از سوی اساتید نیز در همین نکته است.

منبع:سایت مهدویت